Enkoder przyrostowy

Enkoder przyrostowy jest jednym z najczęściej stosowanych czujników w systemach sterowania ruchem i znajduje szerokie zastosowanie w automatyce przemysłowej, maszynach CNC, robotyce oraz zautomatyzowanych systemach inspekcji. W niniejszym artykule omówimy szczegółowo definicję enkodera przyrostowego, zasadę działania, cechy wyjścia sygnału, parametry wydajności, klasyfikację konstrukcyjną, normy branżowe, porównanie techniczne, typowe problemy konserwacyjne i ich rozwiązania oraz wskazówki dotyczące doboru urządzenia.


Co to jest enkoder przyrostowy (What is an Incremental Encoder)

Enkoder przyrostowy to czujnik, który przekazuje informację o przemieszczeniu mechanicznym w postaci okresowych impulsów. Jego cechą jest to, że każde obrócenie lub przesunięcie o określony kąt lub odległość generuje odpowiednią liczbę impulsów elektrycznych, które są zliczane przez zewnętrzny licznik lub sterownik, umożliwiając względny pomiar pozycji.

Sygnały wyjściowe enkodera przyrostowego zazwyczaj obejmują:

Ponieważ enkoder przyrostowy dostarcza tylko informacje o względnej pozycji, dane tracą się po zaniku zasilania, dlatego zwykle stosuje się mechaniczny lub elektryczny mechanizm kalibracji punktu zerowego.


Zasada działania enkoderów przyrostowych (Working Principle of Incremental Encoders)

Enkoder przyrostowy optyczny

Enkoder optyczny wykorzystuje diodę LED do oświetlania obrotowej tarczy z paskami przezroczystymi i nieprzezroczystymi. Gdy tarcza się obraca, detektor optyczny generuje okresowe sygnały elektryczne, które są przetwarzane przez układy elektroniczne i zamieniane na standardowe impulsy w postaci fali prostokątnej.

Enkoder przyrostowy magnetyczny

Enkoder magnetyczny używa czujników Hall’a lub magnetorezystywnych do wykrywania zmian polaryzacji pola magnetycznego na wirującym wale, generując okresowe impulsy.

Wykrywanie kierunku i punktu zerowego

Między sygnałami faz A i B występuje przesunięcie fazowe 90°, co pozwala określić kierunek obrotu. Faza Z generuje pojedynczy impuls na obrót, służący jako odniesienie punktu zerowego.


Cechy wyjścia sygnału (Signal Characteristics)

Parametr Opis
Typ sygnału Impulsy prostokątne (TTL/HTL/RS422), wyjście analogowe sinus/cosinus
Poziom napięcia TTL (5 V), HTL (10–30 V), sygnał różnicowy RS422
Zakres częstotliwości Do kilkuset kHz, nawet kilka MHz
Rozdzielczość (PPR) Zwykle 100–10 000 impulsów/obrót, wyższa po interpolacji
Przesunięcie fazowe 90° ± 10° między fazami A i B
Odległość transmisji Różnicowy RS422 do > 100 m

Porównanie enkodera przyrostowego i absolutnego (Incremental vs Absolute Encoder)

Wskaźnik Enkoder przyrostowy Enkoder absolutny
Informacja o pozycji Względna; wymaga zewnętrznego licznika Bezwzględna; wewnętrzna pamięć
Koszt Niższy Wyższy
Złożoność systemu Wymaga obsługi punktu zerowego i licznika Prostszy; bez licznika zewnętrznego
Odzyskiwanie po zaniku zasilania Brak automatycznej regeneracji Automatyczne zachowanie i przywrócenie pozycji
Zastosowania Ogólne sterowanie prędkością i pozycją Systemy wysokiej precyzji i niezawodności

Kluczowe parametry wydajności (Key Specifications)


Typowe zastosowania (Typical Applications)


Normy branżowe i standardy (Industry Standards and Norms)


Konserwacja i rozwiązywanie problemów (Maintenance and Troubleshooting)

Konserwacja rutynowa

Typowe usterki i ich rozwiązania


Przewodnik doboru (Selection Guide)

  1. Określ wymagania aplikacji: rodzaj ruchu (obrotowy/ liniowy), wymagana precyzja i zakres prędkości.
  2. Dobierz rozdzielczość i częstotliwość: wybierz PPR zgodne z częstotliwością wejścia sterownika/PLC.
  3. Kompatybilność interfejsu i poziomy sygnału: zapewnij zgodność TTL/HTL/RS422 z systemem sterowania.
  4. Warunki środowiskowe: dobierz stopień IP i materiały do temperatury, zapylenia i wilgotności.
  5. Wymagania montażowe: sprawdź średnicę wału, metodę mocowania i dopuszczalne obciążenie.

Dzięki dogłębnej znajomości zasady działania enkodera przyrostowego, jego cech sygnałowych, wymagań aplikacyjnych, norm branżowych oraz procedur konserwacji, inżynierowie mogą efektywniej integrować systemy i precyzyjnie dobierać urządzenia, co znacząco podnosi niezawodność i wydajność maszyn.